Roślina ta, znana jest z wielu lokalnych nazw, ale najmniej z jej botanicznej czyli naukowej (ale niepełnej!) nazwy: gojnik. Zapewne tak pozostanie i jest to jeden z przykładów na etnobotaniczne aspekty języka i tworzenia nazewnictwa przyrodniczego. Ta niechęć do polskiej nazwy botanicznej bierze się prawdopodobnie z tego, że to nie ze środowiska naukowego dotarły informacje o walorach tej rośliny, jak i sama roślina. Gojnik (brak dla niego polskiej nazwy gatunkowej!, a do tego dzieli czasem nazwę z szantą zwyczajną Marubium vulgare) jest jednym z najbardziej cenionych na południu Europy i w strefie śródziemnomorskiej, ziołowych surowców do przygotowywania smacznych, a jednocześnie leczniczych naparów. Jedni kojarzą gojniki z Bułgarią, inni z Turcją, Afryką Północną czy Grecją.
